مغرور انا ... زي البشر

انسان انا زي البشر
ح احكى حكايتى و قصتى
مغرور انا .. زي البشر
فرحان بجاهى و قوتى
لما يجينى الخير .. بتعايق
و اشرك الناس فى فرحتى
ولما تجينى مصيبة .. اضايق
ابكى و اشكى بلوتى
اسأل معونه ده وده
اندب في حظى و قسمتى
ليه بس حظي يكون كده
مين اللى بوظ فرحتى
و لما بتقفل بأفتكر
ساعتها بس ربنا
انكر و ابعد حبتين
و ازيد في ظلمى شويتين
اجري بسرعة على صديق
يأحذنى سكه مضلمه
انسى شوية بلوتى
و السكة تبقى متعتى
لحد ما انسى روحت فين
و البلوى تبقى ...بلوتين
و الحل يبقى .. مستحيل
ساعتها اصرخ و اقول يا رب
الحقنى منها يا معين
البلوى منى ...مش حد تانى
و انت ارحم الراحمين
و في لحظه .. عفوه ... ميت ذراع
تحضن في خوفي و شدتى
تشد قلبى من الضياع
تمسح دموعى و ازمتى
و البلوى تبقى من عدم
و تختفي من سكتى
و ابكى انا من الندم
على ان قلبي كان حجر
فرحان بجاهى و قوتى
مغرور انا ... زي البشر